Prolog

Drogi pamiętniku

Dzisiaj jest szczególnie wyjątkowy dzień. Pamiętam go jakby to było wczoraj. Tyle miłych wspomnień, które dają mi tyle radości.

Ułożyłam się wygodnie na łóżku i wspominałam.

" Dziewczynka wstała obudzona przez ciągle dobijające się promienie słoneczne. Jej sukienka zataczała przy/ jednym obrocie szerokie koła. Była uradowana jak nigdy. Dzisiaj obchodziła swoje 3 urodzinki. Może dla was wydawać się to dziwne, ale były to jej pierwsze urodziny poza domem. Pierwsze urodziny bez bicia, krzyku i ciągłego picia rzez rodziców. Dziewczynka mimo swojego wieku była bardzo mądrym i samodzielnym dzieckiem. Potrafiła wykonać wiele czynności, których inne dzieci nie potrafią w wieku 10 lat. 

Stanęła przed lusterkiem i zaczęła robić głupie miny, a w końcu jednym ruchem szczotki związała swoje włoski w niedbałego koka.

- Sophie. Soph.......- w korytarzu rozległbsię donośny głos opiekunki sierocińca. Kobieta kochała dzieci i zrobiła by dla nich wszystko. Była to wysoka brunetka o nieskazitelnie pięknej urodzie. Miała na oko 22 czy 24 lata. 

Drzwi się uchyliły, a do środka weszła kobieta.

- Gotowa ?- zapytała.

Dziewczynka pokiwała jej twierdząco głową. Złapała ją za rączkę i poprowadziła do pięknie przyzdobionej sali, w kolorach tęczy. Dziewczynce zaszkliły się oczka.

- Dziękuje.- wyszeptała i wtuliła się w opiekunkę.

- Eeeeee. 

Pokiwała jej palcem.

- To jeszczcze nie koniec.

- Niespodzianka.

Zza stołów i kanap wyszkoczyli przyjaciele dziewczynki. Sophie do oczu napłynęły łzy. Podszedł do niej jej przyjaciel.

- Nie płacz smerfetko.

Wtuliła się w tors chłopca, który razem z nią zaczął płakać. 

- Czemu płaczasz ?-zapytała.

- Nie no co ty. Tylko oczy mi się pocą.  Soph mam coś dla ciebie.

Wyciągnął pudełeczko przed siebie. Dziewczynka bardo się wzruszyła.

- Należał do mojej mamy, ale ty na niefo bardsiej zasługujesz. Dziewczynka zauważyła, że serce jest połamane, a na nim napis "LOVE". 

- A gdzie druga część ?

- Ja ją mam. 

Wyciągnął, aby pokazać dziewczynce.

Sophie złączyła serce i przeczytała głośno.

- Love forever.

Popłynęła jej kolejna łza. 

- Sophie. Soph gdzie ty jesteś ? Szukałam cię!- krzyczała dyrektorka.

- Pani dyrektor trochę łagodniej. Sophie obchodzi dziś urodziny.

- Urodziny, sryny. Mam dla niej rodzinę zastępczą.

Na sali nastałla cisza. Chłopiec co raz spoglądał na dziewczynkę. W końcu nie wytrzymał. Wtulił się w dziewczynkę.

- Sophie......jaa....jaaaaa......ja będę tęsknił. 

Puściła chłopca i bez żadnego sowa pożegnania podreptała za dyrektorką. 

- To jest twoja rodzina zastępcza.

Dziewczynce pociekły już kolejne tego dnia łzy. 

- Hej skarbie.

Podbiegła do niej bardzo ładna kobieta z kręconymi włosami. Przytuliła ją mocno i zakręciła nią wokół własnej osi. Dołączył do nich wysoki mężczyzna, ubrany bardzo elegancko.

- Kocham was.- wyszeptała Sophie.

- My ciebie też.- ucałowali ją w czoło i zawieźlindo nowego domu."

Cicho westchnęłam i zamknęłam pamiętnik. Kolejne urodziny właśnie się rozpoczęły. Ready ? Steady ? Go ?

******************************************

Hej. Jak się pdoba prolog mojego autorstwa. Przepraszam, że tak późno. Bardzo długo nad nim myślałam. Mam nadzieje, że nie macie mi tego za złe ? No tondo zobaczenia w rozdziale 1. Prosze o komentarze to duża motywacja do pisania. A i dziękuje za wejścia obserwatorów i bodajże 5 komentarzy. Ask: http://ask.fm/Ola267.

Drugi blog: what-makes-you-beutiful-onedirection.blogspot.com